Op de Voldersgracht en de Verwersdijk in Delft gaan mijn gedachten soms terug naar de lakenvollers en -ververs die hier eeuwen geleden hun werk deden. Maar als ik in dezelfde stad langs de Computerlaan kom, moet ik vaak even besmuikt lachen. Hoe heeft men ooit kunnen bedenken om een straat naar zo’n alledaags gebruiksartikel te noemen?
In de loop van de jaren negentig nam het computergebruik een flinke vlucht. Het is bijna niet meer voor te stellen, maar computers waren in die tijd voor veel mensen nog iets bijzonders. Bij de ontwikkeling van het Delftechpark besloot de gemeente in 1995 om daar met de straatnamen bij aan te haken: "In het park worden bedrijven gehuisvest welke een grote mate van affiniteit hebben met geavanceerde elektronische (computer)processen". Zo kwam men erop om de straatnamen
Computerlaan en
Elektronicaweg vast te stellen. Een paar jaar later kwam daar ook nog de
Informaticalaan bij. De nieuwe straatnamen pasten ook prima bij de strategie om Delft meer als Kennisstad te profileren, hoewel niet iedereen het daarmee eens was. Een aantal raadsleden vonden het wat plat: "Er is tenslotte ook nog nooit een
Tafellakenlaan in het leven geroepen".
De straatnamen kwamen er gewoon. Delft voegde zich daarmee in een landelijke trend. Een jaar ervoor had Amersfoort een Computerweg gekregen en later volgden ook Utrecht en Amsterdam. Toch sloeg de trend niet echt aan, misschien wel omdat de computer al snel te gewoon werd.
Op het Delftechpark wordt nu nog volop gebruikgemaakt van computers, elektronica en informatica. Maar dat is allemaal een kwestie van tijd. Ooit zullen ook deze termen in de categorie ‘oude nijverheid’ vallen, net als de volders en ververs van weleer.
(Dit artikel is eerder verschenen als column in het cultuur-historisch magazine Delf.)
Reacties