Onlangs is in Vorst (Brussel) een straatnaam genoemd naar Toots Thielemans, de wereldberoemde mondharmonicavirtuoos. En het bijzondere is: Toots Thielemans was er zelf bij aanwezig.
Waarom is dat zo bijzonder? In het algemeen worden er nooit straatnamen naar nog levende personen genoemd. Op sommige plaatsen mogen pas straatnamen naar mensen worden vernoemd als die minimaal tien jaar dood zijn. Het risico is namelijk dat je later spijt gaat krijgen van de vernoeming, bijvoorbeeld omdat de persoon bij nadere beschouwing helemaal niet zo bijzonder was. Of omdat de persoon later helemaal niet zo'n goed mens bleek te zijn. Maar Toots Thielemans is dat risico wel waard: hij is nu immers al een legende. De kans dat Thielemans in de rest van zijn leven alsnog een keer het foute pad inslaat, is niet zo groot. Niet alleen omdat hij al bijna 90 jaar is, maar vooral ook omdat het een bijzonder vriendelijke oude man is.
Dat het niet handig is om straatnamen te noemen naar nog levende personen bleek ook afgelopen maand. In Voorschoten hebben ze een laan genoemd naar oud-burgemeester Verver: de Burgemeester Ververlaan. Wilma Verver vond dat haar meisjesnaam er ook bij moest, en dus werd de naam later veranderd in 'Burgemeester Verver-Aartselaan'. Die naamsverandering maakt de straatnaam niet echt duidelijker, en bovendien leverde het wat gedoe op voor de bewoners. Maar de problemen begonnen pas echt toen Wilma Verver als burgemeester van Schiedam in opspraak kwam en van machtsmisbruik beschuldigd werd. De negatieve publiciteit werd haar te veel en dus nam ze ontslag. En toen vroegen ze zich in Voorschoten af of ze wel zo blij moesten zijn met hun Burgemeester Verver-Aartselaan...
De regel dat je straatnamen beter niet kunt noemen naar nog levende personen is er niet voor niks. Zoals een inwoner van de Burgemeester Verver-Aartselaan het zei: "Ik vind het maar vreemd dat de gemeente Voorschoten een straat vernoemt naar iemand die nog leeft én nog rottigheid uit kan halen. Hierdoor hebben wij wél negatieve associaties met de persoon waar onze straat naar vernoemd is." Als je al een straat vernoemt naar een nog levend persoon, denk daar dan in ieder geval even heel goed over na.
De grootvader van Toots Thielemans was ooit burgemeester in Vorst. Blijkbaar is het veiliger om een straat niet naar de burgemeester te noemen, maar naar zijn kleinzoon...
Bronnen: Toots Thielemans, Burgemeester Verver-Aartse
Waarom is dat zo bijzonder? In het algemeen worden er nooit straatnamen naar nog levende personen genoemd. Op sommige plaatsen mogen pas straatnamen naar mensen worden vernoemd als die minimaal tien jaar dood zijn. Het risico is namelijk dat je later spijt gaat krijgen van de vernoeming, bijvoorbeeld omdat de persoon bij nadere beschouwing helemaal niet zo bijzonder was. Of omdat de persoon later helemaal niet zo'n goed mens bleek te zijn. Maar Toots Thielemans is dat risico wel waard: hij is nu immers al een legende. De kans dat Thielemans in de rest van zijn leven alsnog een keer het foute pad inslaat, is niet zo groot. Niet alleen omdat hij al bijna 90 jaar is, maar vooral ook omdat het een bijzonder vriendelijke oude man is.
Dat het niet handig is om straatnamen te noemen naar nog levende personen bleek ook afgelopen maand. In Voorschoten hebben ze een laan genoemd naar oud-burgemeester Verver: de Burgemeester Ververlaan. Wilma Verver vond dat haar meisjesnaam er ook bij moest, en dus werd de naam later veranderd in 'Burgemeester Verver-Aartselaan'. Die naamsverandering maakt de straatnaam niet echt duidelijker, en bovendien leverde het wat gedoe op voor de bewoners. Maar de problemen begonnen pas echt toen Wilma Verver als burgemeester van Schiedam in opspraak kwam en van machtsmisbruik beschuldigd werd. De negatieve publiciteit werd haar te veel en dus nam ze ontslag. En toen vroegen ze zich in Voorschoten af of ze wel zo blij moesten zijn met hun Burgemeester Verver-Aartselaan...
De regel dat je straatnamen beter niet kunt noemen naar nog levende personen is er niet voor niks. Zoals een inwoner van de Burgemeester Verver-Aartselaan het zei: "Ik vind het maar vreemd dat de gemeente Voorschoten een straat vernoemt naar iemand die nog leeft én nog rottigheid uit kan halen. Hierdoor hebben wij wél negatieve associaties met de persoon waar onze straat naar vernoemd is." Als je al een straat vernoemt naar een nog levend persoon, denk daar dan in ieder geval even heel goed over na.
De grootvader van Toots Thielemans was ooit burgemeester in Vorst. Blijkbaar is het veiliger om een straat niet naar de burgemeester te noemen, maar naar zijn kleinzoon...
Bronnen: Toots Thielemans, Burgemeester Verver-Aartse
Reacties
Al eens gedacht aan een artikeltje over Brusselse straatnamen? En dan specifiek over de gevaren van vertalingen? Ik denk aan een paar mooie zoals de Groene Hondstraat/Rue du Chien Vert, die wellicht niets met een hond te maken heeft, maar met een hont, een oude oppervlaktemaat. Vergelijkbaar met de Wilde Woudstraat/Rue du Bois Sauvage, die eigenlijk verwijst naar een behoorlijk gewelddadige Wout(er)... En dan heb je nog de verwarring tussen Onderwijsstraat en Onderrichtstraat, die resp. als Rue de l'Instruction en Rue de l'Enseignement worden vertaald. En wat als je een Damstraat zoekt, een Rue du Dam vindt, maar eigenlijk de Rue de la Digue moet hebben, want Rue du Dam heet in het Nederlands gewoon 'Dam'...
Er is nog een anecdote die ik ooit hoorde, dat de (Franstalige) bewoners van de Bouwgezellenerf hun adres liever in het Nederlands opgaven, omdat er niet altijd voldoende plaats was voor de naam in het Frans (Clos des Compagnons BĂ¢tisseurs) ;) Wat ervan aan is, weet ik niet, maar wel grappig.
Dank voor je reactie. Dat is zeker een mooi onderwerp om eens in te duiken!