Als je de weg kwijt bent in Japan, heeft het niet zoveel zin om naar een straatnaam op zoek te gaan. Met uitzondering van de grote straten in de grote steden hebben de straten in Japan namelijk geen namen. Maar hoe kun je dan vinden wat je zoekt?
In Japan hebben ze een heel andere manier van adresseren dan wij. Als wij iemand een brief sturen, schrijven we eerst de naam van de persoon op, dan de straat, en dan de plaatsnaam met soms nog de provincie erachter. Als de brief naar een ander land moet, schrijven we ook nog de naam van het land onder. We gaan dus van klein naar groot. (Als kind vond ik dat altijd zo'n intrigerende opsomming dat ik onder mijn adres altijd nog "Europa, Wereld, Melkweg, Heelal" toevoegde, maar dat terzijde.) De manier waarop ze in Japan het adres op een brief schrijven is precies andersom: van groot naar klein. En als je een brief moet bezorgen, is dat eigenlijk wel zo logisch. Zorg eerst maar eens dat je in de juiste stad komt, en ga daar op zoek naar het juiste huis.
Japanse adressen beginnen met het noemen van de prefectuur - vergelijkbaar met onze provincie. Meestal worden die 'ken' genoemd, maar daarnaast hebben ze ook nog 'to' (voor Tokyo), 'do' (voor Hokkaido) en 'fu' (voor Osaka en Kyoto). Dan volgen de naam van de stad ('shi') en het stadsdeel ('ku'), of voor dorpen de naam van het district ('gun') en de naam van het dorp ('cho' of 'machi'). Een stadsdeel kan vaak ook nog in 'cho' of 'machi' worden verdeeld. Elke 'machi' wordt opgedeeld in wijken: 'chĂ´me'. Deze wijken zijn weer opgedeeld in huizenblokken: 'banchi'. En dan volgt tenslotte nog een nummer voor het gebouw: 'go'. Prefecturen, steden, stadsdelen, districten en dorpen hebben allemaal een naam; voor chĂ´me, banchi en go gebruikt men gewoon een nummer. De gebouwen in een blok worden overigens genummerd in de volgorde waarin ze gebouwd zijn en niet in de volgorde waarin ze staan. Als je dus al het juiste blok hebt gevonden dan is het soms nog even zoeken voordat je voor het juiste huis staat.
Alles bij elkaar een waterdicht systeem. Als een straat al een naam heeft, dan wordt die dus eigenlijk nooit gebruikt in de adressering. Als iemand je in Japan de weg wil wijzen, zal die eerder gebruikmaken van herkenningspunten zoals bruggen en stations dan van straatnamen.
Je zult maar een beroemde Japanse politicus, filosoof of sporter zijn... dan is de kans dus klein dat er een straat naar je genoemd wordt.
In Japan hebben ze een heel andere manier van adresseren dan wij. Als wij iemand een brief sturen, schrijven we eerst de naam van de persoon op, dan de straat, en dan de plaatsnaam met soms nog de provincie erachter. Als de brief naar een ander land moet, schrijven we ook nog de naam van het land onder. We gaan dus van klein naar groot. (Als kind vond ik dat altijd zo'n intrigerende opsomming dat ik onder mijn adres altijd nog "Europa, Wereld, Melkweg, Heelal" toevoegde, maar dat terzijde.) De manier waarop ze in Japan het adres op een brief schrijven is precies andersom: van groot naar klein. En als je een brief moet bezorgen, is dat eigenlijk wel zo logisch. Zorg eerst maar eens dat je in de juiste stad komt, en ga daar op zoek naar het juiste huis.
Japanse adressen beginnen met het noemen van de prefectuur - vergelijkbaar met onze provincie. Meestal worden die 'ken' genoemd, maar daarnaast hebben ze ook nog 'to' (voor Tokyo), 'do' (voor Hokkaido) en 'fu' (voor Osaka en Kyoto). Dan volgen de naam van de stad ('shi') en het stadsdeel ('ku'), of voor dorpen de naam van het district ('gun') en de naam van het dorp ('cho' of 'machi'). Een stadsdeel kan vaak ook nog in 'cho' of 'machi' worden verdeeld. Elke 'machi' wordt opgedeeld in wijken: 'chĂ´me'. Deze wijken zijn weer opgedeeld in huizenblokken: 'banchi'. En dan volgt tenslotte nog een nummer voor het gebouw: 'go'. Prefecturen, steden, stadsdelen, districten en dorpen hebben allemaal een naam; voor chĂ´me, banchi en go gebruikt men gewoon een nummer. De gebouwen in een blok worden overigens genummerd in de volgorde waarin ze gebouwd zijn en niet in de volgorde waarin ze staan. Als je dus al het juiste blok hebt gevonden dan is het soms nog even zoeken voordat je voor het juiste huis staat.
Alles bij elkaar een waterdicht systeem. Als een straat al een naam heeft, dan wordt die dus eigenlijk nooit gebruikt in de adressering. Als iemand je in Japan de weg wil wijzen, zal die eerder gebruikmaken van herkenningspunten zoals bruggen en stations dan van straatnamen.
Je zult maar een beroemde Japanse politicus, filosoof of sporter zijn... dan is de kans dus klein dat er een straat naar je genoemd wordt.
Reacties